Να σου λέω έλα

Λόγια αγάπης στη σειρά,

και έργα στο κατόπι,

αχάριστη γεννήθηκες,

και έχασες το τόπι.

Εμέ θα ψάχνεις θα ζητάς,

μα ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΩ,

στα δύχτια εσύ της μοναξιάς,

κι εγώ δεν σφουγγαρίζω.

Μιλώ μονάχα καθαρά,

και χώρους ΔΕΝ ΛΕΡΩΝΩ,

την λάσπη σου την έβγαλα,

με εσέ δεν ανταμώνω.

Μιλώ και δεν κατάλαβες,

απ' όσα είπα λέξη,

γυρίζω πίσω στο χωριό

και καρτερώ να φέξει.

Να δω το γλυκοχάραμα,

στις ερημιάς τα μέρη,

να μην κοιτώ τριγύρω μου,

ποια λάσπη θα μου φέρει(η ώρα).

Της φύσης η ανασεμιά

μυρίζει, κελαηδάει

και διόλου στις καλές καρδιές,

το ψέμα δεν κολλάει.

Ξέρω δεν καταλάβατε

μα διόλου δεν με νοιάζει,

το γλυκοχάραμα θα δω,

και πάρτε το μαράζι.

Προσπάθησα σας έδειξα

μίας ελπίδας δρόμο,

και όσοι καταλάβατε

αδράξτε πια τον χρόνο.