Της αγάπης οι καρποί

Κρατώ στο χέρι το φιλί
και στην καρδιά το χάδι
ζητώ ανέμους με στοργή
βροχές ψυχής το βράδυ.

Κρατώ στο χέρι την καρδιά
στο μάτι δρέπω δάκρυ,
μα της αγάπης μαχαιριά
με καρτερεί στην άκρη.

Πως να αντέξω το φιλί;
γιατί ζητώ το χάδι;
γιατί ανθούς αναζητώ
σε μιας ψυχής λιβάδι;

Της μοναξιάς δρέπω καρπούς
στολίζω τους καημούς μου,
στο δέντρο κρέμονται ευχές
τα δώρα της ζωής μου.

Φιλί και χάδι οι φυλακές
στοργή και δάκρυ πίνω
τη αγκαλιάς τις αμυχές
μες στην καρδιά αφήνω.

Η αγάπη ...δένει

Η αγάπη είναι αυτή που δένει.

Δένει και σκλαβώνει τους ανθρώπους
και τελικά αυτοί την φτύνουν,
που...
αναζητώντας
την ελευθερία τους...

...υποκύπτουν τελικά στην σκλαβιά
της μοναξιάς τους.

Της μοναξιάς το θύμα

Χαμένες είναι οι στιγμές
καρτερική η αγάπη,
χαμένες είναι οι βροχές
στις θάλασσας τα βάθη.


Θάλασσα είναι η ψυχή
δακρύβρεχτος η νιότη
θάλασσα είναι η οργή
σου τρώει το συκώτι.


Μα της αγάπης οι στιγμές
ανθίζουν την μορφή της
μίας γυναίκας μοναχής
της μοναξιάς ο θύτης.


Στη μοναξιά λυτρώθηκε
δεν νιώθει πλέον πόνο
ψευδαίσθηση που όρισε
τον άνθρωπο τον μόνο.


Μισάντρας έγινε αυτή
ο άντρας μισογύνης
η μοναξιά αντρίεψε
στα πόδια της ωδύνης.


Κλεισμένος στέκει ο άνθρωπος
μέσα σ΄ένα καβούκι
δεν βγαίνει μήπως και φανεί
του πόνου νιο σεντούκι.


Με φόβο βλέπει και οργή
το κάθε νέο ταίρι
μα σύντομα βυθίζεται
στις μοναξιάς τα μέρη.


Έτσι σας λέω φίλοι μου
ΠΟΤΕ να μην δειλιάστε
και σαν θεριέψει η μοναξιά
σύντοφο αγκαλιάστε.


Στα τόσα ταίρια δεν μπορεί
θα έρθει μία αγάπη
φροντίστε την θεριέψτε την
απ της καρδιάς τα βάθη.


Ένα μωρό για να σταθεί
θα πέσει θα χτυπήσει
μα πάλι θ΄ανασηκωθεί
ποτέ δεν θα λυγίσει.


Μα οι μεγάλοι φίλοι μου
αυτοί γιατί λυγίζουν;
να μάθουν πρέπει απ΄τα μωρά
πριν στη ζωή βαδίζουν.

H αγάπη ...φέρνει

Η αγάπη φέρνει... και τι δεν φέρνει.

Αρχικά η αγάπη φέρνει δώρα.

Τα δώρα όμως όσο ωραία και αν είναι ,αναζητούν ανταπόδωση και δεν είναι η αγάπη αυτή που θα καθορίσουν μία αγάπη ανιδιοτελή. Προσφέρουν μεγάλη χαρά σε όσους προσφέρουν από την καρδιά τους αλλά και σε όσους δέχονται, αν και μερικούς τους σκλαβώνει η ανάγκη της ανταπόδωσης.

Η αγάπη φέρνει χαμόγελα.

Το χαμόγελο διακρίνεται σε ειρωνικό, χλευαστικό, χαρμόσυνο και τέλος χαμόγελο αγάπης.

Το τελευταίο χαμόγελο ξεκινάει από τα μάτια τα οποία εκπέμπουν τα ψυχικά σήματα αγάπης τα οποία μετάφερουν την αγάπη και αυτή είναι που ανταποδίδεται με όμοιο χαμόγελο αν η απέναντι ψυχή μπορεί να διακρίνει την ανιδιοτέλεια που υπάρχει σε αυτό.

Το ιδιοτελές χαμόγελο εκπέμπει από τα μάτια την ηθοποιεία που αναπτύσσει και εύκολα γίνεται αντιληπτό αν υπάρχει η ανάλογη διάκριση. Η διάκριση αυτή είναι ουσιαστικά η ικανότητα ψυχολόγησης του απέναντι την οποία πολλοί έχουν αναπτύξει είτε είναι ψυχολόγοι- ψυχίατροι είτε όχι.

Πολλοί όμως είναι απλά καχύποπτοι με αποτέλεσμα να βλέπουν παντού σκιές να τους κυνηγούν. Εγώ κάπου θα θυμηθώ τα λόγια του πνευματικού μου ο οποίος έλεγε "πρώτα να γνωρίζεις καλά τους άλλους και μετά να γίνεσαι καχύποπτος". Αυτό το αναφέρω γιατί ορισμένοι κρίνουν τους άλλους από το γεγονός του χαιρετισμού μιας καλημέρας η οποία μπορεί να μην βγαίνει από τα χείλη ανθρώπων γιατί απλά έχουν πόνο ψυχής και προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Η αγάπη φέρνει αγκαλιές.

Η αγκαλιά είναι μια έκφανση αγάπης η οποία μπορεί να είναι μεγαλύτερης αγάπης από το πιο θερμό φιλί. Ποιος από εσάς δεν ένιωσε την ζεστασιά μιας αγκαλιάς; Ποιος από σας ένιωσε το ίδιο με το φιλί;;;;

Η αγάπη φέρνει το φιλί.

Το φιλί είναι μια άλλη έκφανση αγάπης και μπορεί να εμπεριέχει δηλητήριο... αλλά το ερωτικό φιλί ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που αγαποιούνται είναι η κορύφωση μίας αγάπης. Εκείνος ο ηλεκτρισμός στην ραχοκοκκαλιά, το απαλό άγγιγμα, ο συνδυασμός του με την αγκαλιά και όσα ακόμη δεν περιγράφονται... και ποιος δεν θα ήθελε να νιώσει τον έρωτα να κορυφώνεται αμέσως μετά από μερικά τέτοια φιλιά;;;

Η αγάπη... φέρνει και το τέλος της σημερινής μου καταχώρησης .

Την καλησπέρα μου αφήνω
με δυο φιλιά στο χέρι
και τρέχω τώρα για να δω
κάποια καινούργια μέρη.

Φυσώντας στέλνω σε σάς
φιλιά από τα χέρια
και ψάχνω πάλι για να δω
κάποια παλιά αστέρια.

Τα κρακεράκια

Λόγο στο λόγο πέρασαν τρία γλυκά πουλάκια

που ήταν όλα θηλυκά και τρώγαν κρακεράκια.

Τα κρακεράκια ακούγονται να τρίβονται στα δόντια

και κάπου εκεί λαχτάρησαν τρία γερά γερόντια.

Τα είδαν που ΄ναι όμορφα και τρέχουν να τα πιάσουν

μα εκείνα μες το μασητό, κρατιούνται μην γελάσουν.

Τους είδαν έτσι τραγανούς και με γεμάτη τσέπη

και είπαν ας μαδήσουμε να μείνουν δίχως λέπι!

Με εκείνοι αν και έδειχναν πως είναι τόσο γέροι

γεροί τους βγήκαν και θαρρώ πως τώρα γίναν ταίρι.

Μα το μωρό προέκυψε, θέλουν το νέο φρούτο

αφού ο γέρος έπεσε, δεν παίζει το λαούτο.

Το όργανο αυτό λοιπόν που τώρα δεν λαλάει

αναζητούν αυτό οι νιες κι ο γέρος λαχταράει.

Έτσι λοιπόν οι γέροι μας ταΐζουν τα μωράκια

κι νίες τους ξεπορτίζουνε και τρώνε κρακεράκια.

Ενώ λοιπόν οι νιες, τρώνε τα κρακεράκια

οι γέροι τα βρήκαν δύσκολα ταΐζοντας μωράκια.

Εφημερίδα πήρανε και ψάχνουνε νταντάδες

γιατί το γάλα κρύωσε και ψάχνουν τις μαμάδες.

Την αγγελία διάβασαν, "κοιτάζουμε μωράκια"

και ευθύς αυτοί καλέσανε για να χουν τα νταντάκια.

Και το κουδούνι χτύπησε "ήρθαμε νταγλαράδες"

κι όταν αυτοί ανοίξανε είδανε τις νταντάδες.

Έτσι λοιπόν περίμεναν οι τρεις την μπείμπισίτερ

αλλά αυτή προέκυψε ξανθιά και goody striper.

Το σώου απολαύσανε ξέχασαν τα μωράκια

και τώρα χαριεντίζονται μπρος στα ξανθά μαλάκια.

Έτσι λοιπόν οι νέες μας που τρώγαν κρακεράκια

γρήγορα τα παράτησαν γιατί ΄χανε νευράκια.

Τις ήξεραν τις πείραζαν όλα τα τσογλανάκια

κι αυτές όλους τους φτύνανε γιατί ΄τανε παιδάκια.

Πήραν λοιπόν τον δρόμο τους πίσω για να γυρίσουν

κι ενώ αυτές περίμεναν τους γέρους να ατενίζουν

αντάμωσαν τις τρεις ξανθιές να είναι ξαναναμμένες

και τώρα αυτές εθύμωσαν και είν΄νευριασμένες.

Εκεί λοιπόν που ήθελαν αυτές να κερατώσουν

τρέχουν λοιπόν για τα μωρά για να τα ξεσκατώσουν.

Οι γέροι τα ξεχάσανε λένε θα γίνουν άντρες

μα αυτά τα κακορίζικα θέλουν να έχουν πάνες,

τις πάνες θένε καθαρές και όταν μεγαλώσουν

να έχουν λέει τα μωρά νωρίς να ζευγαρώσουν.

Το ηθικό το δίδαγμα αυτής της ιστορίας

είναι πως πριν το κέρατο να έχεις την πορεία σ΄.

Και τα μωρά μεγάλωσαν και γίναν νταγλαράδες

και χήρες έμειναν θαρρώ οι νιες μας οι κυράδες.

Μα οι νιοι που πια μεγάλωσαν τις έχουν κουλαντρίσει

και δεν μπορούνε τώρα πια καμιά να ξεπορτίσει.

Έτσι λοιπόν οι νέες μας που τώρα είναι χήρες

το ρίξανε στα κλάματα και κλαίνε πια τις μοίρες.

Τι θέλαμε και πήραμε για άντρες γεροντάδες

και τώρα μόνες μείναμε χήρες μα και μανάδες;

Οι νιοι που πια μεγάλωσαν θένε να παντρευτούνε

κι νιες μας που γαμπρίζανε αλλού χαρά να βρούνε.

Μα ήρθε λέει σύντομα ένα μικρό εγγόνι

και τώρα όλες φρίξανε: "γιαγιά με λένε όλοι".

"Γιαγιά" μα είναι όμορφες και νέες οι καημένες

και για γαμπρό δεν σκέφτονται κι ας είναι ξαναμμένες.

Έτσι λοιπόν το ρίξανε πάλι στα κρακεράκια

κι οι γιοι τους σύντομα θαρρώ γενήκαν γεροντάκια .

Η χαραμάδα

Μια χαραμάδα η ζωή

που πρέπει να ανοίξει

μα η πόρτα της είναι βαριά

δεν πρέπει να βροντήξει.

Είναι μεγάλη η σχισμή

αυτής της χαραμάδας

Διάχυτο περνά το φως

στη μυρωδιά λιακάδας.

Τυφλές ελπίδες

Ποτάμι είναι ο οργή

που πνίγει την ελπίδα

μα κάπου αυτή καραδοκεί

και στήνει την παγίδα.

Ριγάει τότε η καρδιά

οι θύμησσες γυρίζουν

τα βλέφαρα χαμήλωσαν

και πάλι πεταρίζουν.

Όνειρο ήτανε

Υπάρχουν μελαγχολικά ακούσματα αλλά ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ μελωδίες οι οποίες μιλούν στην ψυχή μας.

Στης μελωδίας την φωνή

σιγές αγάπης στέκουν

τα όνειρα που αντηχούν

μες στις ψυχές αντέχουν.

Αντέχουν οι ελπίδες μας

αντέχουν οι καρδιές μας,

μα της αγάπης οι λυγμοί

πνίγουν τις θύμησσές μας.

Χθες... μάτια μου φιλήδονα.

Το τραγούδι αυτό το έγραψα πριν πέντε χρόνια περιμένοντας την μεγάλη στιγμή της ζωής μου η οποία ήταν η πρώτη συνάντηση με μια ψυχούλα που έμελλε τελικά να σημαδέψει την ζωή μου.

Χθες ήτανε βροχή
και σήμερα λιακάδα
σε είδα μάτια μου γλυκά
με έπιασε λαχτάρα.

Χθες ήτανε βροχή
και σήμερα λιακάδα
άστραψε φως μες στην ψυχή
ξημέρωσε η ρημάδα.

Ματάκια μου φιλήδονα,
χθες την καρδιά μου κλείδωσα
εσένα ν' αγαπήσει.

Ματάκια μου φιλήδονα,
χθες η ψυχή μου έσταξε
το μέλι της αγάπης.

Ματάκια μου φιλήδονα
μες στη καρδιά μου μέλωσες
μου έδωσες ελπίδα

Ματάκια μου φιλήδονα
χθες πάλι σε περίμενα
και είπες πως δεν θα 'ρθεις.

Χθες άρχισε η ανεμελιά
και για τα μάτια τα μελιά
αυτή αναστενάζει.

Άρχισε πάλι η καρδιά
και μέλι γέμισε η μιλιά
το τρέμουλο οργιάζει.

Της καρδιάς ο ξένος

Ματάκια μου με έδιωξες,
και την καρδιά μου πονεσες,
και ξύπνησα μονάχος.

Πήρα τον δρόμο κι έφυγα,
και στο στενό σ΄απέφυγα
στα μαγαζιά σαν βγήκες.

Μα η ρημάδα η ευχή
να μη σε συναντήσω
δεν έπιασε και γύρισα
εγώ να σου μιλήσω.

Στο μαγαζάκι της γωνιάς
σου ζήτησα και πάλι,
μία αρχή να κάνουμε
με κάτω το κεφάλι.

Αχ πεισματάρικο μωρό,
το όχι σου ήταν ξερό
μου θύμισες τα λάθη.

Αχ πεισματάρικο μωρό,
σου είπα πως σε αγάπώ,
μίας καρδιάς ο ξένος.

Ξένη κι εσύ καρδούλα μου,
έσβησε η φωνούλα μου
έσβησε η αγάπη.

Ξένη κι εσύ που ζήτησες,
για κάποιον άλλο μίλησες,
μίας καρδιάς ο ξένος.

Αχ πεισματάρικο μωρό,
της ευτυχίας τον καημό,
ορίσαμε με λάθη.

Αχ πεισματάρικο μωρό,
εγώ ακόμη σ΄αγαπώ
μίας καρδιάς ο ξένος.

Προσπαθούσες να κολυμπήσεις

Ανέμισες
τα λόγια σου ένα βράδυ
όταν είπες...

"τελείωσε".

Ανέμισες
τις ευχές για ένα καλύτερο αύριο.

Ανέμισες
τις βρισιές στην αναποδιά της τύχης σου.

Και είπες...

Πάλι
μόνος μου είμαι.
Πάλι
μόνος μου αισθάνομαι.
Πάλι
μόνος μου κοιμάμαι.

Και ύστερα ήρθε η ελπίδα...

Ελπίδα
για μια συνάντηση που δεν έρχεται.
Ελπίδα
για μια κουβέντα που δεν λέγεται.
Ελπίδα
για το τέλος μιας αρμαθιάς καημών.


Ξημέρωσε είπες...

Ξημέρωσε η μέρα
της επαγγελματικής καταξίωσης.
Μια καταξίωση
που εσύ την έφτυσες στο όνομα της φιλίας
των συναδέλφων σου.

Ξημέρωσε είπες
η μέρα που θα σε οδηγήσει
στο απάγγιγμα της πιο ψηλής
και απρόσιτης κορυφής
των καημών σου.

Ξημέρωσε είπες
η μέρα της τελικής αναρρίχησης στο βουνό
που λέγεται ζωή.


Μα η κορυφή δεν φάνηκε.
Ψάχνεις ακόμη
το πιο απρόσιτο και πιο δύσβατο μονοπάτι
για να φτάσεις σε αυτήν.

Πάντα σε ελκούσαν τα δύσκολα.

Σου άρεσε
να αγωνίζεσαι και να σταματάς τον αγώνα
όχι στο τέρμα,
αλλά εκεί που εσύ έκρινες
ότι ο αγώνας δεν θα έχει να σου προσφέρει
καμιά διδασκαλία πλέον.

Σου άρεσε
να αναζητάς νέους δρόμους,
όταν οι άλλοι
θα ικανοποιούνταν στο αποτέλεσμα
και στο απάνεμο σημείο που βρήκαν
για να κατασκηνώσουν.

Σου άρεσε
η πρόκληση αν και δεν ήθελες
να σε προκαλούν.

Δεν ήθελες
να βλάψεις κανένα
αλλά δεν σταματούσες
και το έκανες με την ελπίδα
ότι το μάθημα θα απέδιδε
κάποια ταπείνωση
στα ιπτάμενα πουλιά.

Προσγείωνες
τους πάντες και...

...αν και προσγειωμένος
και με σίδερα στα πόδια σου...

...προσπαθούσες να κολυμπήσεις.

Μερικές συμβουλές για το ψάρεμα

Το ψάρεμα είναι για εμένα είναι ξεκούραση.

Τα λόγια είναι περιττά.

Λίγους χιουμοριστικούς στίχους πριν παρουσιάσω τις συμβουλές μου.

Αξύριστο με είδατε

κουκλίτσες μου τσιπούρες

Το δόλωμα δεν φάγατε

μου κάνατε φιγούρες;

Θα σας τσακώσω μιαν αυγή

μπορεί και μεσημέρι

θα ΄ναι απόγευμα θαρρώ

θα ΄ναι και κολομέρι.

Το κολομέρι αν δεν βραχεί

δεν πιάνει ο Γιώργης ψάρια

βγάζει μονάχα πετονιές

γεμάτες με χορτάρια.

Λίγους στίχους ακόμη.


Μια τσιπουρίτσα λαχταρώ που έχει και ποδάρια
που εμένα με κυνήγησε με τα τρανά λιθάρια.

Το δύχτι της το άπλωσε και όταν μπήκα μέσα
εμένα αυτή με τύλιξε, αλλά δεν είχε μπέσα.

Μια θέλω και μια πήγαινε, και άσε με εμένα
έλεγε και μετάνιωσε και τα βρακιά βρεγμένα.

Αν το κωλί σου δεν βραχεί δεν πιάνεις φίλε ψάρια,
έλεγε ένα φίλος μου και πήγα στα λιθάρια.

Μα γλίστρισα και έπεσα στου βράχου εκεί στην άκρη
και ένα κύμα έφτασε και μου βρεξε την ράχη.

Με τα μπατζάκια μου στεγνά σαν σήκωσα τα πόδια,
έπιασα ψάρια στην σειρά κι ας μην είχε χταπόδια.

Χωρίς σαλάτα τηγανιά και φρέσκο το ψαράκι
χορτάσαμε η νύφη μου εγώ και τ΄αδερφάκι.


Και ένα τραγουδάκι για συντροφιά.

Θα ξεκινήσω από την διατήρηση των δολωμάτων. Σε λίγη άμμο και με καθαρό θαλασσινό νερό με τον τρόπο που φαίνεται μπορείτε να διατηρήσετε τα δολώματα αλλά φροντίστε να είναι ανοιχτά και να αναπνέουν. Για τα μονοδόλια πρέπει απλά να είναι υγρή η άμμος και να είναι σε δροσερό μέρος ενώ ο φαραώ θέλει επιπλέον χαμηλό φωτισμό για να μην τρομάζει. Χρειάζεται την ηρεμία γιατί είναι ευαίσθητος και αν κοπεί τότε χρειάζεται αλλαγή νερού. Οπότε πρέπει να υπάρχει νερό ρεζέρβα για αλλαγή η οποία είναι απαραίτητη μόνο μετά από την πάροδο βδομάδας και πλέον. Αν δεν θολώσει το νερό τότε η αλλαγή δεν είναι απαραίτητη αλλά αν γίνει θα δώσει μεγαλύτερη ζωή στο ψάρι μας που είναι αυτό το τεράστιο φαινομενικά σκουλήκι, που συχνά το βρίσκω με μήκος πάνω από ένα ίσως και ενάμισι μέτρο. Όσο μεγάλος είναι τόσο ευαίσθητος είναι και έχει την ικανότητα αν κοπεί να συνεχίσει να μεγαλώνει εφόσον βέβαια υπάρχει ζωή και το κεφάλι. Η ουρά του μοιάζει επίσης με κεφάλι.



Ο φαραώ και τα μονοδόλια είναι από τα κατ΄εξοχήν δολώματα που χρησιμοποιούνται για το ψάρεμα της Τσιπούρας αλλά και άλλων ψαριών. Υπάρχουν και άλλα πολλά δολώματα εξίσου καλά, αλλά στην ερώτηση ποιο είναι το καλύτερο θα σας απαντήσω αυτό που πιάνει τα ψάρια. Κάθε εποχή θέλει το κατάλληλο δόλωμα και δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο για να έχουν πωλήσεις τα περιοδικά περί ψαρέματος των οποίων τους πελάτες δεν θέλω να πάρω.

Συνεχίζω με συμβουλές για την περίπτωση που υπάρχει αέρας και δεν υπάρχει μεγάλος κυμματισμός.

Σε αυτήν την περίπτωση χαμηλώστε τα καλάμια για να αντιλαμβάνεστε αν το ψάρι είναι στο δόλωμα.

Αν υπάρχει πλαινός ισχυρός αέρας τότε φροντίστε να έχετε τον αέρα από εμπρός ή από πίσω από την φορά που δείχνουν τα καλάμια. Αυτό το πετυχαίνεται αν ρίχνετε και εσείς στο πλάι και φροντίστε να πάρετε γρήγορα τα κενά της πετονιάς για να μην έχετε κυλιά. Αν ο αέρας είναι εντελώς πλαϊνός τότε ή συμβιβάζεστε με την κατάσταση και ελπίζετε να πιαστεί μόνο του το ψάρι ή αλλάζετε μέρος. Ο πλαϊνός αέρας και κυμματισμός δυσχαιρένει πολύ το ψάρεμα. Σε υψηλό κυμματισμό συχνά πρέπει να είναι ανασηκωμένα τα καλάμια.

Στη φωτογραφία φαίνεται μια άλλη χρήση της ξαπλώστρας. Μπορεί να αποτελέσει και ξαπλώστρα ενός ή δύο καλαμιών.

Οι μηχανισμοί που φέρουν την πετονιά πρέπει όταν τελειώνει το ψάρεμα να αφαιρούνται από τα καλάμια για να είναι πιο εύκολη η μεταφορά αλλά και για να ξεστρίβει η πετονιά η οποία σε πολλούς συχνά κατά το πέταμα δημιουργεί προβλήματα. Καλό θα είναι πριν το πρώτο μάζεμα να απλωθεί και να μαζευτεί έτσι ώστε οι στροφές να δοθούν στην πετονιά από τον μηχανισμό κατά το μάζεμα. Διαφορετικά να είστε προσεκτικοί στο πρώτο πέταμα. Φροντίστε για μια μεγάλη βολή χωρίς δόλωμα και αφού υγρανθεί η πετονιά μαζέψτε και αν δεν έχει δημιουργηθεί πρόβλημα, τότε δύσκολα θα δημιουργηθεί και στο μέλλον αν κάθε φορά αφαιρείτε τον μηχανισμό και με το χέρι ξεστρίβετε τις στροφές που συνήθως αποκτά η πετονιά από τα γυρίσματα του δολώματος και του βαριδίου κατά το μάζεμα από την θάλασσα ή κατά το πέταγμα.

Αφού βγάλετε τους μηχανισμούς λύστε τα φρένα γιατί μετά δεν δουλεύουν αν θέλετε να τα ρυθμίσετε. Κατά την ρύθμιση σφίξτε τα τόσο ώστε ρίχνοντας ελαφρά το καλάμι προς τα κάτω (με το βάρος του μόνο) να ελευθερώνει λίγη πετονιά. Με αυτόν τον τρόπο ένα μεγάλο ψάρι δεν θα σας κόψει εύκολα την πετονιά στο αρχικό τράβηγμα και αν το φέρετε έξω με αργές και ήρεμες κινήσεις τότε εύκολα θα το αποχιάσετε.

Το πρώτο που έχετε να κάνετε πριν ρίξετε πετονιά στην θάλασσα είναι να ανοίξετε την απόχη την οποία θα την μαζέψετε τελευταία. Είναι πολλοί αυτοί που τους κόβονται τα πόδια όταν έχουν στη πετονιά τους ένα μεγάλο ψάρι και παρακαλάνε για μια απόχη..."μια απόχη βρε παιδιά"... αλλά δεν φρόντισαν να την έχουν κοντά. Να φροντίζετε η απόχη να είναι εύκολα προσβάσιμη από όποιο καλάμι και αν σηκώσετε με ψάρι πιασμένο. Αν δείτε στην φωτογραφία εμπός από τα δύο μεσαία καλάμια βρίσκεται η απόχη μου και όποιο καλάμι και αν σηκώσω μπορώ να πάω κοντά της και να την πάρω στο χέρι.

Μερικές φορές το ψάρι πιάνεται στο πρώτο πέταγμα και άλλες στο μάζεμα του τελευταίου ενά είσαι έτοιμος να το μαζέψεις. Πέρυσι έπιασα μια τσιπούρα 1 κιλού και 300 γραμμαρίων ενώ άφηνα το πρότελευταιο καλάμι και ελάχιστα δεύτερα πριν μαζέψω το τελευταίο. Σκεφτείτε ότι συχνά πληγώνεται η πετονιά και αν προσπαθήσετε να σηκώσετε από βράχο το ψάρι μπορεί να κοπεί. Οι τσιπούρες και άλλα ψάρια αν καταλάβουν ότι είναι πιασμένες καρφώνονται στην άμμο και αν έχει πέτρες τρίβονται σε αυτές και έτσι συχνά αν δεν προλάβεις να τις "ξεκινήσεις" τότε το παιχνίδι είναι χαμένο. Άλλες φορές αν βιαστείς να τραβήξεις μπορεί να την χάσεις γιατί ακόμη δεν πήρε καλά το δόλωμα.

Περισσότερες γνώσεις αποκτά κανείς με το ψάρεμα και με την σχετική πείρα και τα μαθήματα που του δίνουν τα χαμένα ψάρια. Μην ξεχνάτε ότι τα ψάρια που χάνονται είναι ΠΑΝΤΑ τα πιο μεγάλα για τον ψαρά.


Θέλω να συμπληρώσω ακόμη κατά το πρώτο μάζεμα της πετονιάς στο μηχανισμό του καλαμιού να κρατάτε ένα βρεγμάνο πανί ή χαρτί βρεγμένο στο ύψος του πρώτου κρίκου και να μαζέψετε έτσι την πετονιά. Το άτομο που σας βοηθά να είναι σε κάποια απόσταση. Με τον τρόπο αυτό ξεστρίβει η πετονιά και δεν χρειάζεται άπλωμα.

Το πρώτο πέταγμα πρέπει να γίνει όπως έχω προειπεί χωρίς δόλωμα αρχικά και ένα μάζεμα για να σταθεροποιηθεί η πετονιά στο μηχανισμό με το σωστό σφίξιμο.

Επίσης ΠΑΝΤΑ να έχετε μια σακούλα για σκουπίδια και να αφήνετε καθαρό τον χώρο.

Αν έχει ήδη σκουπίδια μαζέψτε τα εσείς. Αν είναι πολλά πάρτε τα πλαστικά. Τα χαρτιά λείωνουν γρήγορα.

Αν βρίσκετε τον χώρο καθαρό εσείς θα χαίρεστε περισσότερο το ψάρεμα.

Ένα πρόβλημα που συναντούν πολλοί είναι το πρόβλημα της διάβρωσης των μηχανισμών από την αλμύρα.

Μετά το ψάρεμα καλά είναι με όρθιο τον μηχανισμό να ρίξετε λίγο γλυκό νερό για να ξεπλυθούν τα αλάτια.

Τις πετονιές για να τις προστατέψετε να βγάζετε τις πομπίνες και να τις βάζετε σε μια λεκάνη νερό. Το ιδανικό είναι να τις ανοίγετε στην λεκάνη και να τις ξαναμαζεύετε αλλά αν μείνουν αρκετή ώρα στο γλυκό νερό το πρόβλημα μετριάζεται.

Τα καλάμια να τα σκουπίζετε με ένα πανί. Προτιμότερο είναι να επιλέγετε τα τρίσπαστα καλάμια τα οποία λυγίζουν πιο σωστά αφού τα περισσότερα τηλεσκοπικά είναι λάθος κατασκευασμένα. Σπάνια κάποιο από αυτά (θα είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ) έχει σωστό λύγισμα και τα πιο πολλά δεν έχουν τις δυνατότητες που γράφουν. Αν λένε ότι είναι για 100 γραμμάρια βαρίδιο εσείς να χρησιμοποιείτε 80 το μέγιστο.

Καλά είναι τα καλάμια να τα αφήσετε στην βροχή να ξεπλυθούν με απεσταγμένο νερό και τους μηχανισμούς επίσης. Τα καλάμια αν είναι όρθια ο μηχανισμός δεν παίρνει νερό.

Το λάδωμα και το γρασσάρισμα είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ για τους μηχανισμούς τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο. Οι περισσότεροι δεν λαδώνουν το ραουλάκι που κυκλοφορεί την πετονιά με αποτέλεσμα να φθείρουν τις πετονιές τους.

Η αγάπη η ανασεμιά

Οι στίχοι του τραγουδιού αυτού που έγραψα είναι δωρισμένοι στον διαχειριστή του ηλεκτρονικού περιοδικού musicHeavan. Είναι δώρο για τα πάνδεινα που τράβηξε ως διαχειριστής μαζί μου και αφού τον δούλεψα ψιλό γαζί για να διορθώσει μερικές ατέλειες στους κανονισμούς λειτουργίας του φόρουμ του περιοδικού. Έχουν ήδη δημοσιευτεί και σε άλλους χώρους οι στίχοι αυτοί και μένει για εμένα ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΧΑΡΑ να τους ακούσω μελοποιημένους και να απολαμβάνω το τραγούδι τους πλέον ΜΟΝΟ ακουστικά.

Αγάπη μου ανασεμιά
σε είδα εψές το βράδυ.
Σε είδα που με κοίταγες
η λησμονιά που ζήταγες
δεν ήρθε στο σκοτάδι.

Έσκυψα μήπως δεν με δεις
γύρισα το κεφάλι,
το χέρι μου το σήκωσα
τα μάτια σου αντίκρυσα,
το δάκρυ ήρθε πάλι.

Αχ μάτια μου, ματάκια μου
δεν άντεξε το δάκρυ μου
και γύρισα να φύγω,
Αχ μάτια μου, ματάκια μου
δεν λύγισες στο χάλι μου
δεν είπες στάσου λίγο.

Σ΄αγάπησα σε αγαπώ,
λειώνω μονάχος στο σκοπό
της μουσικής που ξέρεις,
Νιώθω εσένα να πονάς,
εμένα να με αγαπάς
νιώθω που υποφέρεις.

Στάσου λιγάκι να χαρείς
εσένα θέλω να κοιτώ
μ΄αγάπη μες στα μάτια.

Στάσου λιγάκι να χαρείς
εσένα θέλω ν΄αγαπώ,
με έκανες κομμάτια.

Ο έρωτας

Με δεδομένο ότι ο έρωτας είναι η πιο δυνατή μορφή αγάπης έγραψα τους παρακάτω στίχους που μπορούν να μελλοποιηθούν νομίζω:

Σαν αστραπή διαπερνά
και μια αγάπη με κερνά
που φτάνει στην καρδιά μου.

Σαν κεραυνός με χτύπησε
και η καρδούλα σκίρτησε
πριν δώσω τα φιλιά μου.

Πετάρισε η καρδούλα μου
και χάθηκε η φωνούλα μου
στου έρωτα τα δύχτια.

Οι δρόμοι δεν ενώθηκαν
σε ένα καημό ναρκώθηκαν
στης λησμονιάς τα νύχια.

Πριν να προφτάσει η νυχτιά
να μου χαμογελάσει
πόνεσα, κι είπα για χαρά
πάει η καρδιά να σπάσει. (μπορεί να αποτελεί το ρεφρέν)

Το γλυκοχάραμα βαρύ
και μια ελπίδα με θωρεί
να την γλυκοκοιτάζω.

Έφυγα κι είπα ένα γεια
είναι μεγάλη η καρδιά
και μια γραμμή χαράζω.

Να την ξεχάσω δεν μπορώ
ναι μάτια μου σε αγαπώ
κι ας έφυγα πριν φέξει.

Εσένα πάλι νοσταλγώ
εσένα θέλω να κοιτώ
κι ας μην είπες μια λέξη.

Έρωτα... δεν σε φοβάμαι

Έρωτα,
εσύ που ρωτάς
που είναι η συντροφιά σου,

Έρωτα,
εσύ που ψάχνεις να βρεις
χρυσάφι στα μαλιά σου,

Έρωτα που κοιτάς
να μ΄αποφύγεις,
Εδώ είμαι...
ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ
σε κοιτώ ΚΑΤΑΜΑΤΑ.

Εσένα και τον θάνατο...
ΜΑ ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ.

Περιμένω χρόνια
να περάσεις από δίπλα μου.

Περιμένω,
πως και πως να σε αρπάξω από τα μαλιά.

Δεν σε φοβάμαι.
Εσένα και τον θάνατο.

Σε λαχταρώ
γιατί είσαι η προσωποποίηση της ζωής.

ΣΕ ΛΑΧΤΑΡΩ
κι ας πεθάνω...

...ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.

ΝΑΙ ΑΣ ΠΕΘΑΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.

Εγώ δεν είμαι ποιητής.

Εγώ δεν είμαι ποιητής,

είμαι μονάχα στοχαστής

σοφίας και αγάπης.

Εγώ δεν είμαι ποιητής,

δεν γράφω λόγια της στιγμής,

στέκω στην άκρη μοναχά,

δίχως να βγάλω μια μιλιά

κοιτάζω την αγάπη.

Εγώ δεν είμαι ποιητής,

είμαι μικρός ονειρευτής,

και της ζωής ο ναύτης.

Δεν είμαι στίχων γητευτής,

μα λόγου μόνο αφουγκραστής,

της γειτονιάς ο κράχτης.

Μην μιλάτε για 'κείνη

Νύχτα είναι θα περάσει

Άλλη μια νύχτα μάτια μου,

και τούτη θα περάσει.

θα έρθει το ξημέρωμα,

το μαύρο θα σχολάσει.

Δεν θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί

Η αγάπη μάτια μου γλυκά,

δεν ξέρει να θυμώνει,

φεύγει μονάχα μακριά,

ΠΟΤΕ να μην πληγώνει.

ΜΑ ΠΑΝΤΑ θέλει καρτερεί,

να πιάσει ένα χέρι,

να δει και πάλι την αυγή,

φιλιά για να του φέρει.

Ο πόνος ως κομμάτι της ζωής

Αν αποστρέφεσαι προς αυτόν,
τότε θα σε βρίσκει πάντα σε λήθαργο και θα γίνεται οδυνηρός.

Αν τον πολεμήσεις,
θα σου κρατάει ανοιχτές τις πληγές ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
Όσο ξύνεις την κόρα της πληγής αυτή ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΙ.

Αν τον αγαπήσεις,
θα οδηγηθείς σε μαζοχιστικές καταστάσεις,
αφού θα τον αποζητάς.

Αν τον "χαιδέψεις" και τον αγκαλιάσεις ως κομμάτι της ζωής σου
αυτός θα φροντίσει και θα κουρνιάσει σιγά-σιγά στην καρδιά σου,
όπου τελικά ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ, με το ΜΟΝΟ γιατρικό, που είναι ο χρόνος.

Κάπου υπάρχει ένα νησί.

Οι στίχοι του τραγουδιού αυτού είναι υπερπλήρεις.

Φωτιά μου

Φωτιά μου εσύ μες στην καρδιά,

για κείνη μ' έχεις κάψει,

φωτιά στα φυλλοκάρδια μου,

και λες όλα εντάξει.

Πως να χορέψει η καρδιά,

που είναι πια καμμένη,

του έρωτα εκείνο τον σκοπό,

άλλο δεν περιμένει.

Αγάπης γεύσεις

Είν΄η αγάπη που ποθεί
χαρές και νοσταλγίες
Είν΄ η χαρά μας μια γιορτή
που βρίθει επιθυμίες.

Είναι γλυκές οι νότες της,
οι νότες μίας λήθης,
είναι πικρές οι θύμησες
μιας μέρας μίας λύπης.

Είναι γλυκιά η μοναξιά
με πέρα δώθε πόνο,
Είναι πικρός ο χωρισμός
που διώχνει αγάπης τόνο.

Είναι πικρή η μοναξιά
γεννιέται με τον πόνο
είναι γλυκός ο χωρισμός
με της αγάπης τόνο.

Είναι ξινή η θύμηση
πληγές αυτή που ξύνει
είναι γλυκιά η χαραυγή
που ελπίδα πίσω αφήνει.

Είναι το μείγμα η ζωή
που έχει αυτές τις γεύσεις
που οι αισθήσεις μας ωθούν
σε όλες τις ορέξεις.

Οι νόμοι και οι υπο-νόμοι

Στα πρώτα βήματα κι εγώ
τα χρόνια μου δεκαοχτώ,
οι κήποι... αναρχίας.

Μα ο άρχων νόμος ο κακός,
γίνεται τώρα λατρευτός,
στο βήμα προστασίας.

Οι άναρχοι είναι πολλοί,
μα είναι πλέον οι κακοί,
απέναντι στους νόμους.

Τώρα ο νόμος απαιτεί,
και το συμφέρον τους πατεί,
γεμίζει υπονόμους.

Αν στη ζωή..

Αν στη ζωή προσθέσεις κάτι...
αν στη ζωή κλείσεις το μάτι,
αν στη ζωή δώσεις το χέρι,
θα έρθει μέρα μεσημέρι.

Θα έρθει ώρα της χαράς,
η ώρα αγάπης ξεγνοιασιάς,
θα έρθει πόνος και καημός
είν' της ζωής ο χαλασμός.

Αν στη ζωή προσθέσεις πόνο,
νιώθεις το χέρι, άδειο μόνο,
αν στη ζωή νιώσεις το δάκρυ,
πέφτεις σε λάσπες σε μιαν άκρη.

Είν΄τις ζωής οι δυο πτυχές,
πάνω και κάτω οι κορυφές,
κινείται όπως το εκρεμές,
κι εσύ η πένα στις χορδές.

Είν' της ΄ζωής η μουσική,
ειν' της αγάπης φυλακή,
είναι δεσμός μιας Κυριακής,
της ευτυχίας μας κραυγής.

Δροσιά στο γλυκοχάραμα

Της ελπίδας σταλαγματιά
το φως ακουμπάει,
πάνω στη σκηνή της ζωής μας
το πρώτο κουμπί.

Ξεκουμπώνει στην άκρη το δάκρυ
που κυλάει στο πανί δροσερό.


Της ελπίδας η πρώτη σταλιά
μας δροσίζει,
καθώς ένα δάκρυ αγγίζει
το πρώτο φυλλοκάρδι.

Η καρδιά ματωμένη κοιτά
την στάλα φωτός
να ζεσταίνει το περίβλημα της
ξεφλουδισμένης αγάπης.

Μα εκείνη κοιτά να αρπάξει φτερά
και να ΄ρθει να φωλιάσει και πάλι.

Να φωλιάσει εκεί που η ελπίδα
θα χτίσει μία νέα αρχή.

Ζεστασιά στην καρδιά σου, ζητάει
στην καυτή την πληγή να φωλίασει
η δροσιά στο γλυκοχάραμα.

Η καταιγίδα της ζωής.

Η κοινωνία των λυγμών
η στέγη άκρατων θυμών,
και οι ριπές των οφθαλμών
στην στάχτης στέκουν των γυαλών.

Ριπές ανέμων, ιαχές
ρωγμές αγάπης, οι ορδές,
βροχές ματιών και ιαχές,
χαρά και λύπης οι κραυγές.

Μια καταιγίδα η ζωή
σκορπάει τους ανθρώπους
βροντάει κι αστάφτει, η κατηφειά
και πνίγει άλλους τόπους.

Αλλάζουν βλέμμα οι πολλοί,
στο χτύπημα του πόνου,
και λαχταρούν να μην τους βρει
η μοναξιά του χρόνου.

Μα οι ορδές που δεν αργούν
χτυπούν και σε λυγίζουν
όσους φωνάζουν δυνατοί
πως ήλιο ατενίζουν.

Τα κυπαρίσια πριν σταθούν
με ντούρα περηφάνια
ορδές ανέμων τα χτυπούν
και της ζωής η ορφάνια.

Μα της ζωής παληκαριά
ανδρώνει με το δάκρυ
της καταιγίδας οι βοές
δεν πιάνουν κάθε άκρη.

Κάπου θα βρεις απάνεμο
σημείο σε μιαν άκρη
εκεί θα θρέψεις δύναμη
με των καημών την στάχτη.

Πρέπει ν΄ανάψεις μια φωτιά
και τους καημούς να κάψεις,
και με τα στήθη καθαρά
πια την ζωή ν΄αρπάξεις.

Ακούω τις σκέψεις μου

Ακούω τις σκέψεις μου
ακούω τις ορέξεις μου
τρέχω στις μέρες των ονείρων μου
που λαχταρούν αγάπη γύρων μου.

Τρέχω σε μέρες των καημών
ανασεμιάς και των λυγμών
πληγές γεμάτες αίμα.

Το ψέμα κύλησε οργή
ο χωρισμός ήρθε αυγή
και όλα ήταν ψέμα.

Το δάκρυ έτρεξε βροχή
και η σκληρή η ιαχή
φωνάζει πλέον ΦΥΓΕ.

Ο πόνος τρέχει στη γωνιά
το ψέμα ψάχνει τη μιλιά
το ΑΔΙΚΟ που πνίγει.

Ματοκυλούν οι ιαχές
αγάπης πόνου οι κραυγές
που χάσαν ευτυχία.

Τότε η αγάπη ξεκινά
αρχίζει πια να συγχωρνά
κι ο πόνος να λυγίζει.

Τo δάκρυ χάνει την οργιά
από βροχή σταλαματιά.
και η ΕΛΠΙΔΑ ανθίζει.

Ακούω του νου μου τις φωνές
ακούω κραυγές και ηδονές
που έχουν πια περάσει.

Ακούω τις σκέψεις μου
ακούω τις ορέξεις μου
τρέχω στις μέρες των ονείρων μου
που λαχταρούν αγάπη γύρων μου.

Μοναξιά και μοναχικότητα

Είναι στιγμές που λαχταρώ,
να ζω εγώ μονάχος,
είναι στιγμές που καρτερώ
της συντροφιάς το πάθος.

Είναι στιγμές που χάνομαι
και λαχταρώ παρέα
μέσα στο πλήθος σαν διαβώ
να νιώσω πιο ωραία.

Εκεί ο πόνος θρέφεται
πονάει η ψυχή μου
εκεί στενάζει ο καημός
και σβήνει η φωνή μου.

Μα όταν είμαι μόνος μου
και η ψυχή πονάει
αγαλιάζει ο καημός
πέτρα ελπίδας σπάει.

Η ελπίδα η ανασεμιά
με δύναμη γεμίζει
μία καρδιά που δεν πονά
και την αγάπη ανθίζει.