Είναι στιγμές που λαχταρώ,
να ζω εγώ μονάχος,
είναι στιγμές που καρτερώ
της συντροφιάς το πάθος.
Είναι στιγμές που χάνομαι
και λαχταρώ παρέα
μέσα στο πλήθος σαν διαβώ
να νιώσω πιο ωραία.
Εκεί ο πόνος θρέφεται
πονάει η ψυχή μου
εκεί στενάζει ο καημός
και σβήνει η φωνή μου.
Μα όταν είμαι μόνος μου
και η ψυχή πονάει
αγαλιάζει ο καημός
πέτρα ελπίδας σπάει.
Η ελπίδα η ανασεμιά
με δύναμη γεμίζει
μία καρδιά που δεν πονά
και την αγάπη ανθίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου