Αν η αγάπη είναι παιδί.

Αν η αγάπη είναι παιδί
σου κατεβάζει άστρα
σου χτίζει τον παράδεισο
γεμίζει ο τόπος κάστρα.

Αν η αγάπη είναι παιδί,
με μέλι σε ποτίζει,
με την καρδιά αγκομαχεί
και τα φιλιά σφουγγίζει.

Αν η αγάπη είναι παιδί
το δάκρυ είναι στάλες
τρέχουν από τα μάτια σου
της ευτυχίας μπάλες.

Αν η αγάπη είναι παιδί
αρχίζει μεγαλώνει,
κι η ευτυχία στην καρδιά
φουσκώνει σαν μπαλόνι.

Μες στην καρδιά γιγάντωσε
μα φέρνει μέγα πόνο,
σαν έρθει ώρα χωρισμού
κι αφήσει κάποιον μόνο.

ΜΟΝΟ ΕΛΠΙΔΑ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ
αγάπη ΑΙΩΝΙΑ θέλει,
και πάλι θ΄ανταμώσουνε
τσ' αγάπης δύο σκέλη.

Μα η αγάπη φίλοι μου
και όταν γιγαντώσει
ποτέ της τούτη δεν γερνά
όσες καρδιές σκλαβώσει.

Νομίζουν όλοι χάνεται,
και σβήνουν τις καρδιές τους
μα πάλι αυτές λυγίζουνε
σαν θα φανεί εμπρός τους.

Αν η αγάπη είναι παιδί
παιδί ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ.
Αγνό αμόλυντο αυτό
κι όλο φιλιά να δίνει.

Τι είναι φίλε μου η ζωή

Τι είναι φίλε μου η ζωή.

Μην είναι η ζωή πανέρι,
που απλώνει κάθε ευχή μέσα στο χέρι,
και βγάζει των αισθήσεων κραυγή.

Μην είναι η ζωή καρβέλι,
Μην είναι βούτυρο με μέλι,
ή μήπως των αισθήσεων βροχή.

Τι είναι φίλε μου η ζωή.

Μην είναι η ζωή βαρέλι,
γεμάτο δάκρυα και βέλη,
ή μήπως των αισθήσεων χολή;

Μην είναι η ζωή συρτάρι,
μην είναι πράσινο χορτάρι
ή μήπως των αισθήσεων γιορτή.

Τι είναι φίλε μου η ζωή.

Με την ελπίδα στην μασχάλη,
με της υπομονής τα βάρη,
με την χαρά και με τον πόνο,
με μάχη ίσως με τον χρόνο,
Παλεύει φίλε μου η ζωή.

Τι είναι φίλε μου η ζωή...

Αν θα έρθεις κοντά μου

Αν θα έρθεις κοντά μου,
θα περάσει ο πόνος,
θα βουλειάζει ο στόλος
των καημών, στο νησί.

Αν θα έρθεις το βράδυ,
θα σου δώσω ένα χάδι,
θα σου δώσω στο στόμα
φιλί.

Στο σκοτάδι το άστρο,
στην καρδιά σου το κάστρο,
σε κρατάει γερά
φυλακή.

Μοναξιάς σου το χάδι,
ο καημός κάθε βράδυ,
σου ραγίζει το φύλλο
καρδιάς.

Αν θα έρθεις κοντά μου,
θα γευτείς τα φιλιά μου,
και θα φύγει ο πόνος
με μιας.

Αν θα έρθεις κοντά μου,
θα ραγίσουν τα φύλλα,
της καρδιά μας το κύμα,
θα αρχίσει το βήμα.

Θα αρχίσει πορεία
της ζωής ευτυχία,
της καρδιάς μας κοινός
ο σκοπός.

Μία αγάπη θ΄ανθίσει,
κι η ζωή θα τσουλήσει,
απ΄το τέλμα θα βγει
μονομιάς.

Αν θα έρθεις κοντά μου...

Γλυκοχαράζει

Γλυκοχαράζει μάτια μου
και έρχεται η ώρα
η μοναξιά μας να χαθεί,
να μην ξανάρθει μπόρα.

Σαν φέξει μάτια μου γλυκά,
θα λειώσουνε τα χιόνια
κι η άνοιξη θα κελαηδά,
όμορφα σαν τ΄αηδόνια.

Το καλοκαίρι έρχεται,
η θάλασσα μυρίζει
ο ουρανός ο γαλανός
την μοναξιά φοβίζει.

Φθινόπωρο, φυλλόπτωση
μα η ομορφιά περίσσια
περήφανα την χαιρετούν
ολόρθα κυπαρίσια.

Χειμώνιασε και χιόνισε,
ήρθε η άσπρη μέρα
ο μοναχός δεν σκιάζεται
της δυστυχιάς φοβέρα.

Γλυκοχαράζει μάτια μου,
η θάλασσα μυρίζει
της λησμονιάς το βάλσαμο,
αγάπης μετερίζι.

Γλυκοχαράζει ο ουρανός,
φωτίζουν τα σκοτάδια
κι εγώ γλυκιά μου χάνομαι
απ΄τα γλυκά σου χάδια.

Γλυκοχαράζει κι η καρδιά,
η αγάπη γιγαντώνει
κι ένα παλιό γλυκό καημό
και πάλι ξεσηκώνει.

Είν΄ο καημός ματάκια μου
τσ΄αγάπης το λιμάνι
που χθες και πάλι δάκρυσες
στης μοναξιάς το χάλι.

Γλυκοχαράζει κυριακή
και μια γραμμή χαράζει,
της ομορφιάς μας μιας ζωής,
η αγάπη κι ένα νάζι.

Η τσίμπλα μες στο μάτι μου
και μια ελπίδα μένει
να ξημερώσει κυριακή
στο βράχο που με δένει.

Γλυκοχαράζει αστροφεγγιά,
στα μάτια σε κοιτούσα
ο ήλιος πάν΄στη θάλασσα
κι εγώ να σε φιλούσα.

Γλυκοχαράζει κι η χαρά
στα μάτια με κοιτάζει
ενώ αυτή απλώχερα,
άνθη καρδιάς μοιράζει.

Γλυκοχαράζει ο καημός,
και μαύρο έχει χρώμα
σαν λάμψει πια ο ουρανός,
δεν βλέπει πια το γιόμα.

Σαν φάνηκε ο στεναγμός
μεσάνυχτα σκοτάδια,
μα χάραξε ο ουρανός
σαν άρχισες τα χάδια.


(και λίγο χιούμορ)
Γλυκοχαράζει ο στεναγμός,
αγαλιάζει η πλάση
η ελπίδα αναστένεται,
πριν το γλυκό χαλάσει.

Γλυκοχαράζει κι ο καημός
κρατά φανάρι μαύρο,
ξημέρωσε ο ουρανός,
και τηγανίζεις γαύρο.