Γλυκοχαράζει

Γλυκοχαράζει μάτια μου
και έρχεται η ώρα
η μοναξιά μας να χαθεί,
να μην ξανάρθει μπόρα.

Σαν φέξει μάτια μου γλυκά,
θα λειώσουνε τα χιόνια
κι η άνοιξη θα κελαηδά,
όμορφα σαν τ΄αηδόνια.

Το καλοκαίρι έρχεται,
η θάλασσα μυρίζει
ο ουρανός ο γαλανός
την μοναξιά φοβίζει.

Φθινόπωρο, φυλλόπτωση
μα η ομορφιά περίσσια
περήφανα την χαιρετούν
ολόρθα κυπαρίσια.

Χειμώνιασε και χιόνισε,
ήρθε η άσπρη μέρα
ο μοναχός δεν σκιάζεται
της δυστυχιάς φοβέρα.

Γλυκοχαράζει μάτια μου,
η θάλασσα μυρίζει
της λησμονιάς το βάλσαμο,
αγάπης μετερίζι.

Γλυκοχαράζει ο ουρανός,
φωτίζουν τα σκοτάδια
κι εγώ γλυκιά μου χάνομαι
απ΄τα γλυκά σου χάδια.

Γλυκοχαράζει κι η καρδιά,
η αγάπη γιγαντώνει
κι ένα παλιό γλυκό καημό
και πάλι ξεσηκώνει.

Είν΄ο καημός ματάκια μου
τσ΄αγάπης το λιμάνι
που χθες και πάλι δάκρυσες
στης μοναξιάς το χάλι.

Γλυκοχαράζει κυριακή
και μια γραμμή χαράζει,
της ομορφιάς μας μιας ζωής,
η αγάπη κι ένα νάζι.

Η τσίμπλα μες στο μάτι μου
και μια ελπίδα μένει
να ξημερώσει κυριακή
στο βράχο που με δένει.

Γλυκοχαράζει αστροφεγγιά,
στα μάτια σε κοιτούσα
ο ήλιος πάν΄στη θάλασσα
κι εγώ να σε φιλούσα.

Γλυκοχαράζει κι η χαρά
στα μάτια με κοιτάζει
ενώ αυτή απλώχερα,
άνθη καρδιάς μοιράζει.

Γλυκοχαράζει ο καημός,
και μαύρο έχει χρώμα
σαν λάμψει πια ο ουρανός,
δεν βλέπει πια το γιόμα.

Σαν φάνηκε ο στεναγμός
μεσάνυχτα σκοτάδια,
μα χάραξε ο ουρανός
σαν άρχισες τα χάδια.


(και λίγο χιούμορ)
Γλυκοχαράζει ο στεναγμός,
αγαλιάζει η πλάση
η ελπίδα αναστένεται,
πριν το γλυκό χαλάσει.

Γλυκοχαράζει κι ο καημός
κρατά φανάρι μαύρο,
ξημέρωσε ο ουρανός,
και τηγανίζεις γαύρο.